Storytime: ik werd achtervolgd door een tijger in de Maleisische jungle
Tijdens mijn reis door Azië maakte ik een tweedaagse wandeltocht door Taman Negara, de jungle van het Maleisische vaste land. Lees snel verder om er achter te komen in welke levensbedreigende situatie ik mij bevond. Ik heb namelijk nogal wat meegemaakt. Spoiler: ik werd achtervolgd door een tijger in de Maleisische jungle.
Overnachten in een grot
“Wat een ervaring! Ik zal niet liegen, de tocht was ZWAAR! Niet zo zeer het feit dat ik twee volle dagen heb gelopen (met zware rugtas), maar meer vanwege het regenseizoen dat net is begonnen; overal ligt modder. In het begin probeer ik de modderhopen te ontwijken, maar op een gegeven moment leer je dat je er beter aan toe kan geven. Verder zijn er behoorlijk wat obstakels op het pad, zoals omgevallen bomen, wortels van bomen, kleine beekjes, brede rivieren en grote planten. Maar het meest vervelend zijn misschien wel al die bloedzuigers… Deze venijnige junglebewoners houden van vochtige plekjes dus dan zitten ze hier wel goed. In totaal ben ik tijdens deze twee dagen zo’n 16 keer leeggezogen door die verdomde beestjes.
Rond een uur of vijf ‘savonds komen we aan bij de grot waar we overnachten. Het is er heel groot en we slapen er met ongeveer 16 mensen. In het hoogseizoen is dat bijna zeven keer zo veel! De gids laat ons een plekje zien waar we ons kunnen wassen. Zoals verwacht gaat dat niet zomaar, nee het is de echte jungle experience, want wassen doen we in een smal beekje dicht bij de grot. Toch wel lekker om je een klein beetje frisser te voelen. We vullen er onze waterflessen om thee te maken en de rijst voor het avondeten in te koken. Natuurlijk hebben we geen verbinding met ons telefoonnetwerk, dus s’avonds is het enige vermaak dat we hebben, elkaar. Iedereen verteld verhalen en leert elkaar beter kennen.
Een tijger?!
Na behoorlijk slecht geslapen te hebben op een dun matje in die stenen grot, begint dag twee van dit avontuur. So far so good, maar nu begint het écht. De dag start op de zelfde manier. We lopen door de jungle en hebben een tocht van zo’n 4,5 uur voor de boeg. Op een gegeven moment horen we een gegrom. De gids denkt eerst dat het een groep wolven is die ons heeft omsingeld. Ik en een jongen uit mijn groepje zijn al wat vooruit gelopen, dus we worden direct teruggefloten. Belangrijk is in zo’n geval vooral dat je bij elkaar blijft. De tweede keer dat we het geluid horen lijkt het net een grote groep olifanten. En die wil je ook niet tegenkomen, want ze kunnen verbazingwekkend hard rennen, en stampen zo (per ongeluk) over je heen. En ja, dan ben je plat. Dan horen we voor de derde keer het geluid. Dit is het moment waarop de hele sfeer veranderd. De gids komt er namelijk achter dat het geen groep olifanten is, maar een tijger… De houding van de gids veranderd van relaxte naar heel erg nerveus, waardoor ik niet anders kan dan in paniek raken. Het gegrom blijft maar dichterbij komen en de gids laat ons weten dat het dier boos klinkt, en vooral dat hij een tijger nog nooit in deze staat heeft gehoord. Dat zegt wel wat, gezien deze man al meer dan 15 jaar in de jungle van Taman Negara komt. Hij draagt ons op sneller te gaan lopen, en wanneer we het geluid weer dichterbij horen, roept hij ‘run for your life!!’. En dat is wat we doen.
Ga ik dit overleven?
Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat dit nog wel eens mijn laatste dag op aarde kan zijn. De situatie is angstaanjagend… Tot overmaat van ramp is het gebaande pad geblokkeerd door omgevallen bomen (later blijkt dat er net olifanten zijn geweest, die dit hebben gedaan), nu moeten we dus ook nog eens off track. Op dit moment zijn we nog steeds aan het rennen door de jungle. Je kunt je misschien wel voorstellen dat wanneer je van het pad afwijkt, in de jungle met veel modder, dat de boel behoorlijk gaat glibberen. Daarom gebruiken we de steile helling die we af moeten als glijbaan, want naar beneden lopen gaat daar echt niet. Bovendien kan ik mij nergens aan vasthouden vanwege takken met scherpe stekels. In dit off track gebied is ook nog het gevaar voor een bij-achtige insect, wiens steek je voor een uur lang van 70% van je zicht beroof en heel ziek maakt. Als dat gebeurt, valt er niet meer te doen dan wachten tot het voorbij is. Iets wat we niet kunnen gebruiken terwijl er nog steeds een tijger achter ons aan zit.
Een koele Tiger
Gelukkig schudden we, na twee uur gerend te hebben, de tijger af en horen we hem niet meer in de buurt. Na deze enge ervaring wil ik gelijk de jungle uit, want veilig voel ik mij niet meer. En gelukkig, na een paar uur ploeteren in de hitte kan ik zeggen: we made it! ‘S avonds drinken we een koel biertje van het merk Tiger (hoe toepasselijk?!) om te vieren dat we de jungle levend uit zijn gekomen. De gids vertelt ons dat het erg zeldzaam is om het gegrom van een wilde tijger te horen. Veel gidsen die al 10 jaar in de jungle komen hebben het nog nooit gehoord. Dat is achteraf erg gaaf om meegemaakt te hebben, maar ik ben blij dat ik er uit ben. Voorlopig even geen jungle voor mij.”
Hoewel dit verhaal gebeurd is in november vorig jaar (2018), weet ik het nog als de dag van gisteren. Achtervolgd worden door een tijger in de jungle is een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Dat is één ding dat zeker is! Ben je benieuwd welke tour ik heb gedaan? Bekijk het hier!